هفته نامه «نماینده»؛ حمید رضا ترقی*/  دولت در برنامه جامع مشترک(برجام) ملزم به اقداماتی شد که تأثیر آن را در رفتار دیپلماسی دولت یازدهم مشاهده کردیم. برای نمونه باید به نحوه نگاه به تحولات منطقه اشاره کرد. به خاطر جلب نظر آمریکا و گروه ۱+۵ دیده شد دستگاه دیپلماسی نسبت به مسائلی که آنها در منطقه حساس هستند واکنش‌های ضعیف اعلام کرد لذا این سیاست موجب فعالیت پایین در عرصه منطقه و به ویژه مقاومت، سوریه و عراق از سوی دولت یازدهم شد.

از طرف دیگر نیز باید به این نکته پرداخت «دولت اصولاً معتقد به پیگیری مسائل از طریق مذاکرات است» و براین نگاه تأکید می‌کند، به همین دلیل به وضوح دیده می‌شود که دولت و دستگاه دیپلماسی اصل و مبنای کار را بر مذاکره نهاده است تا اینکه بخواهد پاسخ محکمی به تروریست‌ها و مداخله کنندگان منطقه دهد بنابراین روش فوق که دولت در دیپلماسی به آن پایبند است، عاملی شد تا در مسائل دیگر منطقه ورودی فعال پیدا نکند، چرا؟

چون اگر قرار باشد از طریق مذاکره وارد شود، باید با آمریکا پیرامون دیگر موضوعات منطقه نیز وارد مذاکره شود و طبیعتاً این سیاست با سیاست‌های کلان نظام و مقام معظم رهبری مغایر است؛ به همین جهت نمی‌تواند در آن حوزه با توجه به تجربه‌ای که از مذاکرات هسته‌ای حاصل شده ورود پیدا کند.

در این جا باید به هشدارهای رهبر معظم انقلاب نسبت به بدعهدی آمریکا و قابل اطمینان نبودن غرب توجه شما را جلب کنم؛ همان‌گونه که مقام معظم رهبری پیش از این نیز پیش‌بینی کرده بودند «غرب حتی با وجود دستیابی به برجام، سیاست‌های خصمانه خود را از طریق دستاویز قرار دادن موضوعاتی همچون حقوق بشر، تروریسم و... علیه جمهوری اسلامی ایران ادامه خواهد داد.»

باید توجه داشته باشیم اقدامات شوم و فرافکنانه آمریکا بیانگر آن است که غرب قصد ندارد دیوار بی‌اعتمادی خود را با ایران از میان بردارد و همچنان بر طبل خصومتش با ایران می‌کوبد. آمریکا به هیچ عنوان قصد ندارد تحریم‌ها را لغو کند بلکه قصد دارند ماهیت و علت تحریم‌ها را تغییر بدهد و مشاهده کردیم بعد از امضای توافقنامه هسته‌ای آنها موضوع موشکی و حقوق بشر را مطرح کردند. از سوی دیگر گزارش اخیر وزارت خارجه آمریکا بیانگر بی‌فایده بودن «برجام» و بی‌نتیجه بودن توافقات بر سر حل مشکلات و معضلات میان ایران و آمریکاست.

سیاست‌های خصمانه آمریکا در قبال جمهوری اسلامی ایران بیانگر آن است که تکیه به برجام و امید داشتن به آن برای حل مشکلات اقتصادی کشور و کاهش فشارهای آمریکا صرفاً یک خوش‌بینی بی‌جهت است که ایران باید در وهله اول از هرگونه پایبندی به تعهداتش نسبت به اجرای برجام صرف نظر کند و در گام بعدی هرگونه اقدام خود را منوط به لغو کامل تحریم‌ها از سوی آمریکا نماید.

دولت یازدهم علی‌رغم تمام تلاش ها و زحمات، نتیجه‌ای از «برجام» حاصل نکرد چون نگاه مبتنی بر خوش‌بینی نسبت به آمریکا بود، براین اساس قوه مجریه تاکنون نتیجه مناسب و مطلوب به دست نیاورد. دولت با امضای برجام وعده‌های نقد داده و وعده‌های نسیه دریافت کرده است؛ انتظار مردم این است که دیپلماسی لبخند جای خود را به دیپلماسی فعال و جدّی بدهد.

نگارنده براین باور است «این نوع نگاه منجر به آن شد تا ما در دیپلماسی نسبت به وظایفی که در منطقه اعم از موضوع عربستان، منا، یمن، بحرین برعهده داشتیم به خوبی عمل نکنیم یا شاید مسئله سوریه و عراق هم به زودی برطرف می‌شد.»

عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی